hello

Merhabalar, Bugün istek bir yazıyla karşınızdayım. Bu yazı benden sevip de kavuş.. öhm. Cerenciğim'e gelsin. Ceren, öykü kitaplarıyla ilgili blog yazısı okumaktan keyif aldığını, benim de böyle bir yazı yazmamdan mutlu olacağını söyleyince okunmayı bekleyen öykü kitaplarımı da okuyup blogumun başına (?) oturdum. Bugün size 3 kitaptan bahsedeceğim: Tarık Tufan - Beni Onlara Verme, Ercan Kesal - Peri Gazozu, Dino Buzzati - Yedi Ulak. Kitaplardan bahsetme sıram da okuma sıramla aynı ilerleyecek. Hadi başlayalım. Beni Onlara Verme -  Tarık Tufan Tarık Tufan'ın ilk olarak Şanzelize Düğün Salonu kitabını okumuştum. Ölüp bittiğim bir kitap olmadı ama sevmediğim de söylenemezmiş demek ki ki bu kitabı da çıkar çıkmaz almışım. Yazarın sadece bahsettiğim iki kitabını okudum. Bu kitap, yazarın gençliğinin geçtiği mahalledeki insanların hayatlarına misafir oluyor. Bana öyle hisli geldi ki, bazı hikayelerde kitabı kapatıp birkaç saniye dinlenmek zorunda hissettim.

Selam, Başlıktan yola çıkıp size sushi dersi vereceğimi düşünüyorsanız yanılıyorsunuz çünkü başlıktaki yeni başlayan benim. fgkfglkf (Blogta random gülmek çok tuhaf geliyor ama gülmek istiyorum ve gülücem kimse kusura bakmasın.) Ankara'ya geldiğimden beri senede 1 kez olmak üzere toplam 3 farklı zamanda sushi yedim ve artık sushi uzmanı olduğumu düşün.. Haha NO. İlkinde arkadaşımın teklifiyle yurdumuza ( Ve milletimiz.. Şaka yaptım. Yurt yani bildiğin öğrenci yurdu.) en yakın sushici olan Sushico'ya gittik. Ellerim ilk defa chopstick tutuyor, mideme ilk defa yosun giriyordu. Chopstick konusunda epey zorlandım evet, ama yediğim sushiler de bana hiç hitap etmedi. Canım arkadaşım Şükran kendini feda edip gari (şeker ve sirke ile yapılan bir çeşit zencefil turşusu) ve wasabiyi denedi ve canımı seviyorsam yemememi salık verdi. Zaten aç gitmiştim, sushilerden midem o kadar tuhaf oldu ki bildiğimiz bir şey yiyelim bari diyip noodle söyledim. O zamanlar fotoğraf çekmeyi bil