hello

nefes alıp verdiğimizi fark edene kadar otomatik gerçekleştirken fark eder etmez bir durup garip nefes almaya başlıyoruz ya. başka bir şeyle dikkatimiz dağılana dek manuel nefes almaya devam ediyoruz. aynı şey yaşarken de oluyor. neler yaşadığımızı, neler için savaş verdiğimizi, neleri unutmaya, neleri öğrenmeye çalıştığımızı fark edene kadar gelişigüzel yaşıyoruz hayatı. bi kez fark edip "ulan neler yaşıyorum ben ya" diyince çok garip geliyor her şey. nefes kadar basit bir eylem de değil bu. ciğerin sökülene kadar ağladıktan sonra kalkıp işe gidiyorsun mesela. ne bu şimdi? varoluşumun temeli ve hedefi ne diye düşünmeye fırsat bırakmadan yaşayıp gidiyorsun. ne için yaptığını bilmediğin bir eylem gerçekleştiriyorsun yıllarca. biri sana al bu çubuğu yere düz bir çizgi çiz dese neden dersin, koskoca yaşamak eylemini nedensiz gerçekleştiriyorsun. sen derken ben yani. kendime bi yabancıladım öyle ifade edesim geldi. hayatı manuel viteste sürmeye çalıştığım için kafa açıyorum biraz