ot olmak istiyorum

ayak basılmamış bi dağın tepesinde, şöyle güneş gören ama hafif de rüzgarlı bi yerde. hafif rüzgarla bi o yana bi bu yana sallanayım hafif hafif. ben olmadan da, mücadele etmeden de hayatın nasıl akıp gittiğini anlayayım. trafik olmadan, tartışmalar olmadan, sevgi olmadan, nefret olmadan. sadece ot olayım. sınırsız bi süre için istemiyorum bunu. haftada 1 saat yeterli mesela. kaygısız, elalemsiz, geçim sıkıntısı olmadan. akrabalar olmadan, siyasiler olmadan. yani tabi onlar olacak da, onlarsız bi hayatın da mümkün olduğunu bileyim. ıssız bi dağın tepesinde güvensiz hissetmeden. otum çünkü. uzun, ince, yeşil, parlak bi ot. kısa, kalın, sarı, mat olsam da olur. nasıl göründüğümü dert eden, hatta haddini aşıp bunu söyleyen kimse olmadan. tek gördüğüm yemyeşil (belki de sapsarı) bi ot tarlası ve mavi, hafif bulutlu bi gökyüzü. hepsi de kendi halinde. boynum ağrımadan, falanca insanın derdine düşmeden. öfkelenmeden, sevinmeden. ne yediğimi dert etmeden, kalori saymadan, aynada kusurlarımı izleyip dertlenmeden. hayat akıp gitsin öylece. çocukluğum ve geleceğim olmadan. haftada 1 saat sadece. ömrüm uzar bence kesin.